La emancipiĝo de Katalunio endanĝerigas fundamentajn principojn de la hispana naciismo: la teritorian tutecon kaj la ekonomian subteneblecon. Ambaŭ fundamentoj sekurigis ĝis nun vivmanieron, kiu ebligis al la ŝtato financi grandajn infrastrukturojn modernigajn (kvankam ofte tre erare: senutilajn aŭtoŝoseojn, flughavenojn, AVE-trajnojn ktp), kaj novan statuson de Hispanio en la internacia ordo. Kaj tion ĝi povis garantii finance strangulante Katalunion, Valencilandon kaj Balearajn Insulojn, la tri aŭtonomiojn kun plej granda fiska deficito de Hispanio.
La fakton, ke Katalunio decidis rompi ĉi tiun modelon kaj iri sian propran vojon, la potenco-strukturoj de Hispanio ne konsideras demokrate pravigebla sed granda danĝero por Hispanio. Tial la ŝtato aktivigos ĉiujn disponeblajn rimedojn por bremsi kaj nuligi la sendependiĝon de Katalunio.
Kaj ĝenerale ĉiuj ŝtatoj havas instrumenton speciale pensitan por garantii la plenumiĝon de siaj planoj: sekretaj servoj. En la hispana kazo oni ofte parolas pri CNI (Centro Nacional de Inteligencia), sed multaj aliaj aparatoj kaj organismoj de la ŝtato plenumas similajn taskojn. Por montri nur kelkajn ekzemplojn, ekzistas CDGAI (Comisión Delegada del Gobierno para los Asuntos de Inteligencia – delegita komisio de la registaro por la sekretaj aferoj) kiu kunigas la respondeculojn de la ĉefaj organismoj sub la vicprezidanto de la registaro; CNCA (Centro Nacional de Coordinación Antiterrorista – nacia centro de kontraŭterorisma kunordigado), de la ministerio pri internaj aferoj; CGI (Comisión General de Información – ĝenerala komisio pri informado) de la hispana polico; Ktp.
Ekzistas do tuta armeo da funkciuloj laboranta por garantii la vivo-kapablon de la hispana ŝtato. Sed la demando estas, kiun precizan celon havas tiuj spionaj servoj? Akiri, sistemigi kaj analizi ĉiujn faktojn, minacojn, riskojn kaj konfliktojn kiuj koncernas la sekurecon kaj vivo-kapablon internan kaj eksteran de la ŝtato. Kun la celo antaŭvidi kaj eviti la evoluon de ĉi tiuj minacoj, ili malaktivigas kontraŭajn agojn kaj influas decidojn de tiuj kiuj endanĝerigas la ŝtaton
Kiel povas agi la sekretagentejoj kontraŭ sendependismo?
La sekva listo montras la agojn kiujn la ŝtato povas plenumi por malhelpi la sendependiĝon. La ciklon de la spiona agado konsistigas kvin bazaj fazoj: planado, informakirado, pritraktado, analizado kaj interveno. La sekva listo pritraktas la du fazojn kun operacan karakteron: informakirado kaj interveno. Tial la agoj klasifikiĝas en ĉi tiuj du partoj.
Informakirado
– Interkapti komunikaĵojn. Kiel oni povis pruvi pri kazoj de koruptado kiuj lastatempe publikiĝis, la homoj, kiuj kolektas informojn por la ŝtato, havas la kapablon kaj la kompetentecon interkapti komunikaĵojn de la esploratoj. Ĉar necesas juĝista permeso, la spionaj servoj havas asignita membron de la Supera Tribunalo por akiri ĝin. Ĉi tiu metodo enhavas telefonajn aŭskultojn, elektronika poŝto, tujmesaĝilaj babiloj. En iuj kazoj oni eĉ uzis la laboron de hakeroj por esplori personajn komputilojn.
– Kapti bildojn. Havi foton pri la esplorato en kompromita situacio povas doni utilan informon sed ankaŭ povas esti armilo uzebla por ĉantaĝi kaj haltigi ies agadon. Ĉi tiujn bildojn oni povas akiri per fotiloj, filmiloj kaj eĉ satelitoj.
– Informantoj. Ĝi estas la plej simpla maniero akiri informojn, kaj verŝajne la plej ofta kaj plej malnova. La spionagentoj malfaldas ĉiujn teknikojn disponeblajn por krei reton de konfidenculoj “internaj”, kiuj provizas ĉiujn informojn konsideratajn afertuŝajn, danke al sia profesia, socia aŭ familia loko. La informantoj povas kunlabori kun la hispanaj spionsistemoj pro tri kialoj: patriotismo, rekompenso (mono, posteno, ktp), minaco aŭ premo.
– Enŝovitoj. Malsimile de la informantoj, la enŝovitoj estas spionoj kiuj sukcesis ŝajnigi sin civiluloj kaj atingi postenon kiu helpas ilin akiri informojn. La ĉefa celo de ĉi tiuj agentoj estas la politikaj partioj, institucioj, civitanaj organizaĵoj -pri aktivismo, laboristaj aŭ labormastraj sindikatoj, ktp-, strategiaj entreprenoj, kataluna polico ktp. Kiam enŝovitaj, tiam la agentoj laboras laŭ la posteno kun celo ne fari sin suspektindaj, kaj provizas al analizistoj de sekretaj servoj ĉiujn informojn kiujn ili povas akiri
– Sekvadoj. Alia rimedo akiri informon pri homoj estas sekvi ilin. Oni volas scii, kun kiu ili rilatas, la ofte vizitataj lokoj, la kutimoj, la reagoj en ĉiu loko ktp. Ĉi tiuj informoj dikigas la famajn dosierojn kun kompromita informo kiujn la ŝtato uzos en postaj fazoj por neŭtraligi aŭ malaktivigi ĝenantajn homojn.
– Esplordemandadoj. Kiam estas komencita la juĝa proceso aŭ kiam iu estas arestita -akuzatoj, arestitoj, viktimoj aŭ atestantoj-, tiam ili estas esplordemandataj kaj ili deklaras antaŭ juĝisto. La spionagentejo tre alte taksas la valoron de ĉi tiuj informoj, eĉ se la objekto de la juĝa proceso ne precize rilatas kun ilia celo, ĉar tiuj informoj povas indiki malfortaĵojn aŭ novajn vojojn de agado. En kelkaj kazoj la sekretagentoj povas partopreni la esplordemandadojn aŭ peti demandojn pri aferoj kiuj interesas ilin aparte.
– Amaskomunikiloj. La spionagentejoj kolektas grandajn kvantojn de datumoj el amaskomunikiloj (tv, radio,gazetaro ktp). Per teknologiaj inĝeniaĵoj ili povas kolekti ĉiujn datumojn kiujn provizas la reto: blogoj, retaj socioj, elektronika poŝto… El tiuj datumoj la laboro estas eltiri utilajn informojn.
– Aliaj ŝtataj organismoj. la kolektadon pri informoj monopolas la ŝtato. Estas multaj organismoj, komercaj kaj publikaj, kiuj celas ĉi tiun funkcion. Kazo tre klara estas la ambasadoj, kiuj sendas kablogramojn kun informoj strategi-gravaj al la ministerio pri eksteraj aferoj kaj kiujn, plejparte, prizorgas sekretaj agentoj. Ankaŭ aŭtonomiaj policoj rikoltas informojn por la propra uzado. Ekzistas ankaŭ komercaj entreprenoj pri sekureco kaj spionado. Povas helpi tre multe ankaŭ la spionservoj de landoj kun strategiaj interesoj. La hispana spionsistemo havas rilatojn kun tiuj aliaj organizaĵoj, klopodas kontroli ĝiajn movojn kaj, en kazo de interesiĝo, interŝanĝi aŭ aĉeti informojn.
Interveno
– Konfliktoj kaj dividoj. La sekretgentejoj povas krei konfliktojn kaj kverelojn inter aktivuloj de la suverenisma movado kun celo konfuzi homojn, malhelpi la procezon, aŭ kaŭzi malkonfidon. Ekzistas pluraj metodoj, sed precipe du: per infiltritoj cirkuligi malverajn informojn, aŭ malkaŝi sekretojn aŭ konfidencojn.
– Inspiritaj onidirojn. Ĉi tiu estas unu el la plej potencaj armiloj pri kiuj disponas la ŝtataj strukturoj por interveni ĉe konflikto aŭ disidento-problemo. Onidiro rapide disvastiĝas kaj la koncernato ne povas facile haltigi ĝin. Ĉi tiu metodo estis ĝenerale uzata dum al dua mondmilito de la partporenantaj landoj. Por cirkuligi onidiron kiu damaĝu la reputacion, konfidon aŭ aŭtoritatecon de politika gvidanto, la sekretagentoj ofte uzas mesaĝistojn ŝajne neŭtralajn kiuj ofte eĉ ne scias ke ili estas uzataj. La forton de la onidiro donas la fakto ke la plej agemaj sendependistoj disvastigas ilin senkonscie.
– Dizertoj kaj perfortoj. Kiel ni vidis supre, la spionoj plenigas konfidencajn dosierojn pri homoj kaj organismoj per la akirataj informoj. Ĉi tiuj dosieroj iformas pri malfortaj aŭ vundeblaj punktoj de la sendependisma movado kaj ĝiaj aktivuloj. Tiam ili estos uzataj por malŝalti la aktivadon de homoj konsiderataj danĝeraj por la ŝtato. Oni premas lin avertante pri la informojn kiujn enhavas la dosieroj kaj la minaco publikigi tion aŭ porti tion al juĝisto se ili plu iras sur tiu vojo.
– Publika opinio. Alia sfero sur kiu oni volas ŝanĝi kaj influi la demokratian volon de katalunoj estas la publika opinio. La ĉefa maniero estas favorante la amaskomunikilojn proksimajn al uniismo, kies kunlaborantoj disvastigu opiniojn kontraŭajn al la sendependiĝo, same kiel la inspiritaj onidiroj.
– Streĉita kaj malpaca etoso. Unu el la celoj al kiuj strebas la hispana spionsisitemo estas rompi la socian koherecon, pacon kaj sekurecon nuntempajn. La rompo de la paco povas krei statojn paralizigajn. En Katalunio ankoraŭ ne aperis kazoj de violento klare ligitaj al la senependisma movado, aŭ ne montris sin tiaj. Okazis iu timigo aŭ polica eraro, sed nenio kio neniam okazis antaŭ la sendependismiĝo de la registaro.
– Dependismaj (aŭ uniismaj) grupoj. La sekretaj servoj havas ankaŭ la taskon krei organizitajn grupojn kiuj defendu la interesojn de la ŝtato en la teritorio, kiuj estas ekster politikaj partioj aŭ interne de la partioj uzante ilin kiel platformojn. La rezervataj fondusoj de la ŝtato povas utili por financi ĉi tiujn grupojn aŭ fari ilin pli videbaj ol ili meritas pro popola subteno. En Katalunio ekzistas grupoj kies celo estas premi la registaron en difinita direkto, ĉu el entreprenistaj platformoj ĉu el ŝajne civitanaj asocioj.
– Disĵeti kalumniojn. Kun la celo damaĝi la konfidon de la regantaj politikistoj, oni povas malfaldi strategion por senkreditigi homon tra policaj aŭ juĝaj vojoj. Koruptado ĉiam ekzistis en pli aŭ malpli alta grado, sed estas atentinde ke nun elmergiĝas supozataj kazoj el aliaj epokoj ĝuste kiam la katalunaj institucioj defias la ŝtaton. La ŝtato ne devas elpensi koruptadon tie kie ĝi ne estas, sed ja povas publikigi dosierojn en la oportuna momento. Ĉi tiel oni povas malaktivigi la politikistojn kiuj kondukas la procezon kaj devigi la civitanojn zorgi pri aliaj problemoj.
– specialaj operacoj. Se la antaŭaj rimedoj ne solvas la problemon, alia vojo estas plani agajn operacojn kontraŭ iuj elementoj de la procezo. Principe la ŝtato rezervas la sabotadon al deklaritaj konfliktoj. Sed necesas atenti ke la leĝo 11/2002 klarigas ke la misio de la hispana sekreta servo (CNI) estas “neŭtraligi la agadojn de homoj aŭ grupoj kiuj povas atenci, endanĝerigi, minaci la konstitucian ordon, la rajtojn kaj liberecojn de la hispanaj civitanoj, la suverenecon, tutecon kaj sekurecon de Hispanio”.
NUNTEMPE 